ชื่อ นามสกุล : อับดุลฮาฟิซ วาโดร์

ชื่อเล่น : อดุลย์

วันเกิด : 05/08/2541
อายุ : 19 ปี

คณะสาขา : วิทยาลัยการบินและคมนาคม สาขาการจัดการความปลอดภัยการบิน

โรงเรียนที่จบมา : โรงเรียนดรุณศาสน์วิทยา ปัตตานี
 
ภูมิลำเนา : จังหวัดปัตตานี 





อธิบายความเป็นตัวเอง : ผมเป็นคนที่มีความคิดเหมือนผู้ใหญ่ครับ และเป็นคนที่มีจุดยืนของตัวเองสูง มีพื้นที่ให้ตัวเองมาก เข้าสังคมกับเพื่อนได้แต่ค่อนข้างยากนิดนึงครับ แต่เมื่อได้เป็นเพื่อนกันแล้วสามารถเป็นเพื่อนที่ดีเลยทีเดียว และยังสามรถเข้ากับเพื่อนได้ทุกรูปแบบด้วย จริงๆแล้วผมเป็นคนขี้อายด้วย รวมไปถึงเป็นคนชอบคิดไปเองด้วย มันก็เลยดูเหมือนว่าเข้าสังคมได้ยาก และเริ่มมีความไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ในใจจริงๆเป็นคนเรียบง่ายครับ ยังไงก็ได้ เป็นคนแคร์ความรู้สึกของเพื่อน ผมเป็นคนพูดสุภาพ เรียบร้อย มีความมุ่งมั่นและตั้งใจ ตรงต่อเวลา แต่งกายเรียบร้อย เป็นคนนิ่งๆ รักสงบ สนุกสนานได้กับเพื่อนที่สนิทจริงๆ เป็นคนอารมณ์ดีอยู่เสมอ เป็นคนที่ใจเข้มแข็ง และสุดท้ายนี้ผมเป็นคนชอบคนที่ให้ความเท่าเทียมกัน ไม่มีใครสูงใครต่ำ ทุกคนเท่าเทียมกันครับ

 
ความสามารถพิเศษ : ความสามรถพิเศษของผมส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับด้านกีฬามากกว่า ผมเป็นคนชอบเล่นกีฬาครับ ผมสามารถเล่นกีฬา วอเลย์บอล ปิงปอง แบดมินตัน ถ้าเป็นภาษา ผมสามารถอ่านภาษาอาหรับได้แต่พูดไม่ได้ละไม่เข้าใจความหมายด้วย และสามรถพูดอ่านภาษามลายูหรือภาษามาเลย์ครับ





ชีวิตความเป็นอยู่ที่ กทม. เป็นอย่างไรบ้าง
: สำหรับการใช้ชีวิตที่ กทม ด้วยที่ว่าผมเป็นมุสลิมด้วย ก็แอบกังวลเล็กน้อยในเรื่องของสถานที่ละหมาด และในเรื่องของอาหารการกินที่จะต้องมี ฮาลาล ร่วมไปถึงการใช้ชีวิตที่ กทม. ด้วยเพระว่าผมก็ไม่รู้การใช้ชีวิตที่ กทม. จะเป็นอย่างไร และการที่จะต้องมีเพื่อนที่ต่างศาสนิกด้วย ผมก็พยายามหาเพื่อนที่เป็นมุสลิมด้วยกันก่อน สำหรับการเดินทางผมไม่ค่อยกังวลเท่าไรถ้าจะกังวลก็แค่ค่าใช้จ่ายในการเดินทางมากกว่า ก็ต้องยอมรับครับ แรกๆก่อนขึ้นมา กทม. ก็แอบกังวลมากๆ แต่หลังจากได้มาสัมผัสใช้ชีวิตที่ กทม. สองอาทิตย์แรกก็ยังกังวลกับเรื่องพวกนี้อยู่ แต่หลังจากนั้นมาผมมีความรู้สึกว่าสิ่งที่เรากังวลและคิดไปเองมาโดยตลอดมันกลับตรงข้ามกันไปหมด

ผมได้มาเจอ ชมรมมุสลิม ม.ศรีปทุม โอ้โฮ!! มีพี่น้องมุสลิมเราอีกมากมายที่เรียนที่นี้ เวลาอยู่กับชมรมมันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าไม่ต่างอะไรเลยกับอยู่ที่บ้านคนมุสลิมที่อยู่ภาคใต้ก็พูดมลายูมาเลย ทำให้ผมโล่งอกมากครับ ผมได้มาเห็นห้องละหมาดของ ม.ศรีปทุม ผมได้มาเจอมัสยิดที่ไม่ได้อยู่ห่างจาก ม.ศรีปทุม ผมได้มาเจออาหารมุสลิมใน ม.ศรีปทุม และสถานที่อื่นๆอีกมากมาย ส่วนที่อยู่ก็สะดวกมากๆครับ ด้วยว่าหอที่ผมอยู่นั้น ไม่ห่างมากจากมหาวิทยาลัย อยู่หน้ามหาวิทยาลัยครับ แค่เดินไปนิดเดียวครับ และหอที่ผมอยู่นั้นเต็มไปด้วยอาหารการกิน ตลาด ร้านสะดวกซื้อ ร้านตัดผม ร้านของชำ บอกเลยสะดวกมากๆครับ สำหรับกับเพื่อนต่างศาสนิกบอกเลยว่าถึงแม้เราจะต่างศาสนิกแต่สามารถอยู่ร่วมกันได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ส่วนเรื่องการใช้ชีวิตก็ไม่ต่างอะไรกับที่บ้านครับ สิ่งที่ต่างก็แค่สื่งแวดล้อมครับจากปกติที่อยู่บ้านเราพูดภาษามลายูและเลือกทานอาหารได้ทุกประเภท แต่มาอยู่ที่นี่ก็ต้องระมัดระวังในเรื่องของอาหาร และไปไหนมาไหนก็ต้องพูดภาษาไทย และได้มาทำความรู้จักกับเส้นทางใน กทม. ก็ถือว่าเป็นกำไรชีวิตครับ ขอบคุณครับ





ทำไมไม่เลือกเรียนที่ มหาวิทยาลัย ประจำภาคใต้
: เหตุผลที่ไม่เลือกเรียนมหาวิทยาลัยภาตใต้ ก็เพราะว่า ในแต่ละมหาลัยในภาคใต้นั้นมีคณะที่เหมือนๆกันกับหลายๆมหาวิทยาลัย ก็เห็นเพื่อนๆเรียนกันเยอะแล้ว ส่วนตัวก็เป็นคนที่ชอบความแตกต่าง ก็เลยคิดที่อยากจะเรียนคณะที่เกี่ยวกับการบิน และอีกอย่างมหาวิทยาลัยในภาคใต้ไม่มีคณะชั้นนำที่เกี่ยวกับการบิน และอีกอย่างอยากลองใช้ชีวิตใน กทม. และอยากภทำความรู้จักกับเมืองหลวงด้วยครับ และสุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าภาคอื่นๆที่มาเรียนภาคใต้ก็ไม่น้อยนะครับ และคนในภาคใต้ที่ขึ้นไปเรียนภาคอื่นๆ ก็มากพอสมควร ถือว่าเราได้แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมอีกด้วย


ทำไมถึงเลือกเรียนที่ ม.ศรีปทุม
: ทีจริงแล้วผมมีน้าเรียนอังกฤษธุรกิจอยู่ ม.ศรีปทุม ผมเองก็ไม่อยากวุ่นวายกับหอพัก เครื่องครัว เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ เลยสนใจอยากเรียน ม.ศรีปทุมด้วย ส่วนตัวก็ชอบคณะที่เกี่ยวการบินอยู่แล้ว หน้าที่ของผมแค่ศึกษาดูคณะที่เกี่ยวกับการบินที่ ม.ศรีปทุม แต่ก็ยังเห็นคณะการบินที่ซ้ำๆกันอยู่ แล้ววันหนึ่งผมได้มีโอกาสเข้าห้องแนะแนวของโรงเรียนก็เลยเห็นแวบๆโปสเตอร์ของ ม.ศรีปทุม ที่มีหน้าปกชุดนักบิน ก็ปรากฏว่าเป็นคณะการจัดการความปลอดภัยการบิน เป็นคณะแรกในประเทศไทย ก็เลยมีความรู้สึกว่าคณะนี้แหละที่เข้ากับตัวเอง หลังจากนั้นผมได้ศึกษาคณะฯนี้มาเรื่อยๆ จนสุดท้ายเลือกที่จะมาเรียนที่นี้ครับ





จุดเด่นของ ม.ศรีปทุม หลังจากที่ได้เรียน
: เรียนกับตัวจริงประสบการณ์จริง เป็นคณะฯแรกในประเทศไทย ยังไม่มีที่อื่นเปิดสอน เป็นที่ต้องการของตลาด เป็นคณะฯที่สร้างขึ้นมาเพื่อแก้ไขธงแดงจากไอเคโอโดยตรง และมีคณบดีที่มีชื่อเสียงในวงการการบินอีกด้วย อีกอย่างสำหรับคนที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักบิน คณะนี้สามรถต่อยอดนักบินได้ปีสี่ ทำให้เราได้มีเวลาคิดมีเวลาพิสูจน์ตัวเอง บอกเลยว่าผู้ใหญ่ส่วนใหญ่มองว่ามหาวิทยาลัยรัฐฯดีกว่ามหาวิทยาลัยเอกชนอย่างโน้นอย่างนี้ แต่สำหรับผมไม่ได้มองส่วนนี้เลย ผมมองที่คณะฯมากกว่า เป็นคณะฯแรกในประเทศไทย ยังไม่มีที่ไหนเปิดสอน เรามองที่ตลาดต้องการและยังไม่มีที่อื่นเปิดสอนครับ


 
วิธีแก้ปัญหาต่อเรื่องต่างๆ
: เรื่องแก้ปัญหาส่วนใหญ่ผมแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่ค่อยเก่ง แต่จะป้องกันปัญหามากกว่าครับ ซึ่งเวลาเกิดปัญหาผมจะเงียบและยอมรับกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น และคิดว่าปัญหาที่มันเกิดทุกอย่างกำหนดไว้หมดแล้วครับ

งานอดิเรก / กิจกรรมยามว่าง
: ถ่ายรูป ฟังเพลง ดูหนัง เล่นกีฬา ศึกษาเรื่องต่างๆผ่านอินเทอร์เน็ต ชอบทำอะไรที่มันเพลินๆครับ 





ความฝันในอนาคต อยากทำอะไร
: ถ้ามีโอกาสอยากเป็นนักบิน เพราะว่า เป็นอาชีพที่รายได้ดี และหลายคนอาจจะใฝ่ฝัน ผมชอบอาชีพในเครื่องแบบ ชอบเดินทาง ชอบทำงานเป็นกะ ชอบทำอะไรที่มันท้าทาย และผมชอบการทำงานของนักบินครับ และชอบอะไรที่มีความรับผิดชอบ มีระเบียบ วินัย

การเรียน วิทยาลัยการบิน เป็นอย่างไรบ้าง
: ก็ประทับใจครับ ทีจริงแล้วคนที่เรียนการบินถ้าดูจากสถาบันอื่นๆแล้วค่อนข้างตึงเครียดประมานว่าตัวใครตัวมัน แต่สำหรับวิทยาลัยการบินยังมีความสนุกสนานอีกด้วยครับ อีกทั้งมีความเป็นมหาวิทยาลัยอยู่ มีการรับน้องเชิงสามัคคี รอบๆตัวเราเต็มไปด้วยคนที่เราจะปรึกษาได้ด้วย เข้าถึงอาจารย์ได้ง่าย อาจารย์สอนแบบไม่ให้นักศึกษาเครียด ข้อมูลต่างๆมีความชัดเจนครับ รู้สึกอบอุ่น ที่นี่ก็เหมือนเป็นครอบครัวของผมอีกที่หนึ่งเลยก็ว่าได้ครับ

อยากฝากบอกอะไรน้องๆที่อยากมาเรียนที่มหาวิทยาลัยศรีปทุม
:ฝากถึงน้องๆที่อยากมาเรียนมหาวิทยาลัยศรีปทุมน่ะครับว่า ทุกวันนี้งานด้านการบินยังขาดแคลนอยู่อีกหลายอัตราร่วมไปถึงนักบินด้วย คณะเราเป็นคณะใหม่ ยังไม่มีที่อื่นเปิดสอน คณะนี้เปิดมาเพื่อแก้ไขธงแดงจากไอเคโอโดยตรง ถ้าสนใจอาชีพที่แตกต่างจากเพื่อน ๆ อยากทำงานที่ท้าทาย เป็นที่ต้องการของตลาด เราร่วมช่วยกันแก้ไขปัญหาด้านความปลอดภัยกัน เพื่อประเทศชาติของเราเอง ขอบคุณครับ