ผลงานทางวิชาการ

อพัฏศศิ นวะสิทธิ์

 

การส่งเสริมการลงทุนโดยตรงในต่างประเทศ
 

          การลงทุนโดยตรงในต่างประเทศ (Thai Direct Investment Abroad: TDI) เป็น ธุรกรรมการลงทุนที่ผู้ลงทุนซึ่งมีถิ่นฐานในประเทศไทยมีต่อธุรกิจที่มีถิ่นฐานในต่างประเทศที่เป็นกิจการในเครือ โดยที่ผู้ลงทุนถือหุ้นของกิจการในเครือ หรือกิจการที่นำเงินไปลงทุนตั้งแต่ร้อยละ 10 ขึ้นไป ครอบคลุมถึง

          1) เงินลงทุนในทุนเรือนหุ้น (Equity Investment)

          2) การกู้ยืมระหว่างบริษัทในเครือ (Direct Loans)

          3) กำไรที่นำกลับมาลงทุน และ

          4) ตราสารหนี้และสินเชื่อการค้าที่เป็นธุรกรรมระหว่างบริษัทในเครือด้วยกัน

 

          โดยวัตถุประสงค์ของ TDI แบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ 

          (1) ขยายตลาด 

          (2) แสวงหาทรัพยากรธรรมชาติ 

          (3) ลดต้นทุน และ 

          (4) แสวงหาเทคโนโลยี 

 

          ลักษณะของธุรกิจในประเทศปลายทางที่ออกไปลงทุนเป็น 3 ประเภท คือ 

          (1) การลงทุนในธุรกิจเดิม      

          (2) ธุรกิจที่เชื่อมโยงกับธุรกิจในประเทศ และ 

          (3) ธุรกิจใหม่ที่ไม่เกี่ยวเนื่องกับธุรกิจเดิมในประเทศ

 

          TDI เป็นสิ่งจำเป็นต่อการสร้างความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการในเวทีระดับโลก เพื่อลดปัญหาการเข้าถึงแหล่งทรัพยากรในประเทศและการแสวงหาโอกาสทำธุรกิจใหม่ๆ นำไปสู่การปรับโครงสร้างเศรษฐกิจให้สามารถแข่งขันและเติบโตได้ในระยะยาว โดยธุรกิจที่ออกไปลงทุนต่ำงประเทศสามารถเลือกลงทุนด้วยเงินทุนของตนเองทั้งหมด (Wholly owned) หรือร่วมทุน (Joint venture) กับธุรกิจในต่างประเทศภายใต้กฎระเบียบข้อบังคับของประเทศนั้นๆ

          การสนับสนุนให้ภาคเอกชนออกไปลงทุนยังต่างประเทศเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้บรรลุเป้าหมายหลักทางเศรษฐกิจ คือ ให้มีการเติบโตอย่างแข็งแกร่งและยั่งยืน ช่วยลดแรงกดดันต่อค่าเงินได้ในภาวะที่มีเงินทุนไหลเข้าจำนวนมาก ประเทศไทยสามารถนํามาประยุกต์ใช้ในการส่งเสริมการลงทุนในต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นการลงทุนโดยตรงหรือการลงทุนในหลักทรัพย์ นอกจากจะช่วยลดแรงกดดันต่อค่าเงินบาทในยามที่มีเงินทุนต่างชาติไหลเข้าจำนวนมากแล้ว ยังจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเศรษฐกิจของประเทศในระยะยาวอีกด้วย