ผลงานทางวิชาการ

  วัตถุประสงค์
          1. เพื่อให้ทราบแนวคิดและหลักการจัดเก็บภาษีสินค้าเครื่องดื่มจากค่าความหวาน (ปริมาณน้ำตาล)
          2. เพื่อให้ทราบแนวทางการดำเนินงานและสิทธิประโยชน์ตามกฎหมาย และข้อบังคับที่เกี่ยวข้อง

แนวคิดในการจัดเก็บภาษี
          การจัดเก็บภาษีจากอาหารและเครื่องดื่มที่มีโทษต่อสุขภาพ เป็นการจัดเก็บภาษีในรูปแบบภาษีการบริโภค ซึ่งการจัดเก็บภาษีการบริโภคนั้นจะมีทั้งการจัดเก็บภาษีการบริโภคหรือภาษีการขายโดยทั่วไป และการจัดเก็บภาษีการบริโภคเฉพาะหรือภาษีการขายเฉพาะที่จะนํามาปรับใช้กับการจัดเก็บภาษีจากสินค้า ได้แก่ การจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่ม และภาษีสรรพสามิต แนวความคิดในการจัดเก็บภาษีนี้อยู่ภายใต้แนวความคิดของการจัดเก็บภาษีจากสินค้าที่มีความเกี่ยวพันทางด้านลบต่อสุขภาพ ได้แก่ การจัดเก็บภาษีการบริโภคจากสินค้าเฉพาะอย่าง โดยสินค้าดังกล่าวจะต้องเป็นที่พิสูจน์ได้ว่ามีผลกระทบต่อสุขภาพ ซึ่งปัจจุบันแนวความคิดดังกล่าวนี้ ได้ขยายขอบเขตรวมไปถึงอาหารและเครื่องดื่มที่มีโทษต่อร่างกายอีกด้วย เช่น การจัดเก็บภาษีจากเครื่องดื่มรสหวานที่มีส่วนผสมของน้ำตาล ซึ่งมีหลักฐานเชิงประจักษ์ว่าการบริโภคน้ำตาลในปริมาณมากเกินความต้องการของร่างกายจะส่งผลให้เกิดภาวะน้ำหนักเกินหรือโรคอ้วน อันเป็นสาเหตุปัจจัยสำคัญในการเกิดโรคไม่ติดต่อเรื้อรังอื่น ๆ สำหรับแนวความคิดนี้ตั้งอยู่บนพื้นฐานว่าราคามีผลต่อพฤติกรรมการบริโภคกล่าวคือภาษีจะถูกรวมเป็นต้นทุนของสินค้าอันส่งผลให้สินค้าในกลุ่มดังกล่าวมีราคาเพิ่มสูงขึ้นทำให้มีผลต่อการตัดสินใจบริโภค (พีรเดช เดชคุ้ม, 2558)

ภาษีสรรพสามิต
          ภาษีสรรพสามิต คือ ภาษีที่จัดเก็บจากสินค้าและบริการบางประเภท โดยมีกรมสรรพสามิตเป็นหน่วยงานที่ดูแลการจัดเก็บ มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้บริโภครับภาระภาษีสูงกว่าปกติ สินค้าและบริการมีลักษณะฟุ่มเฟือย หรือสินค้าที่ได้รับผลประโยชน์พิเศษจากภาครัฐ หรือเป็นสินค้าที่บริโภคแล้วมีผลเสียต่อสุขภาพและศีลธรรมอันดี หรือเป็นสินค้าที่ก่อให้เกิดภาระต่อรัฐบาลในการที่จะต้องสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อให้บริการแก่ผู้บริโภค หรือเป็นสินค้าที่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม (PEAK, 2564)
 
สินค้าเครื่องดื่ม
          พระราชบัญญัติ ภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2560 ได้ระบุความหมายของเครื่องดื่ม ไว้ดังนี้
          (1) สิ่งซึ่งตามปกติใช้เป็นเครื่องดื่มได้ โดยไม่ต้องเจือปน ซึ่งไม่มีแอลกอฮอล์หรือมีแอลกอฮอล์โดยปริมาตรไม่เกินร้อยละ 0.5 อันบรรจุในภาชนะและผนึกไว้ แต่ไม่รวมถึง
              (ก) น้ำหรือน้ำแร่ตามธรรมชาติ
              (ข) น้ำกลั่นหรือน้ำกรองสำหรับดื่มโดยไม่ปรุงแต่ง
              (ค) เครื่องดื่มซึ่งผู้ผลิตได้ผลิตขึ้นเพื่อขายปลีกเองโดยเฉพาะ อันมิได้มีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์อยู่ด้วย ทั้งมิได้สงวนคุณภาพด้วยเครื่องเคมี
              (ง) น้ำนมจืด น้ำนมอื่น ๆ ไม่ว่าจะปรุงแต่งหรือไม่ ทั้งนี้ตามมาตรฐานที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยอาหาร
              (จ) เครื่องดื่มซึ่งมีลักษณะเป็นเกล็ดน้ำแข็ง
              (ฉ) เครื่องดื่มตามที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
          (2) หัวเชื้อเข้มข้นเฉพาะที่ใช้กับเครื่องผลิตเครื่องดื่มพร้อมดื่มเพื่อขายให้กับผู้บริโภค ณ จุดขายปลีก
          (3) อาหารชนิดเหลว หรือผลิตภัณฑ์เสริมอาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหารที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด (กรมสรรพสามิต, 2560)

​ประเภทสินค้าเครื่องดื่มและผลิตภัณฑ์ที่ใช้เป็นเครื่องดื่ม
          ประเภท 02.01 น้ำแร่เทียม น้ำโซดาและน้ำอัดลม ที่ไม่เติมน้ำตาล หรือสารที่ทำให้หวานอื่น ๆ และไม่ปรุงกลิ่นรส
          ประเภท 02.02 น้ำแร่ และน้ำอัดลม ที่เติมน้ำตาลหรือสารที่ทำให้หวานอื่น ๆ หรือที่ปรุงกลิ่นรสและเครื่องดื่มอื่น ๆ แต่ไม่รวมถึงน้ำผลไม้หรือน้ำพืชผักตามประเภทที่ 02.03
          ประเภท 02.03 น้ำผลไม้ (รวมถึงเกรปมัสต์) และน้ำพืชผักที่ไม่ได้หมัก และไม่เติมสุรา ไม่ว่าจะเติมน้ำตาลหรือสารทำให้หวานอื่น ๆ หรือไม่ก็ตาม
          ประเภท 02.04 หัวเชื้อเข้มข้นเฉพาะที่ใช้กับเครื่องผลิตเครื่องดื่มพร้อมดื่มเพื่อขายให้กับผู้บริโภค ณ จุดขายปลีก
          ประเภท 02.05 อาหารชนิดเหลว หรือผลิตภัณฑ์เสริมอาหารตามกฎหมายว่าด้วยอาหารที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด
          ประเภท 02.90 อื่น ๆ ตามที่กำหนดในกฎกระทรวง
          ประเภท 16.90 (1) ผลิตภัณฑ์ที่ใช้เป็นเครื่องดื่มที่มีลักษณะผงเกล็ด หรือเครื่องดื่มเข้มข้นที่มีส่วนผสมของน้ำตาลและสามารถละลายน้ำได้ (กรมสรรพสามิต, 2560)

ตารางที่ 1 แสดงประเภทสินค้าเครื่องดื่มและผลิตภัณฑ์ที่ใช้เป็นเครื่องดื่ม

ประเภท	รายการ
02.01	น้ำแร่เทียม น้ำโซดาและน้ำอัดลม ที่ไม่เติมน้ำตาล หรือสารที่ทำให้หวานอื่น ๆ และไม่ปรุงกลิ่นรส
02.02	น้ำแร่ ที่เติมน้ำตาลหรือสารที่ท้าให้หวานอื่น ๆ หรือที่ปรุงกลิ่นรส น้ำอัดลม ที่เติมน้ำตาลหรือสารที่ท้าให้ความหวานอื่น ๆ ที่ปรุงกลิ่นรส เครื่องดื่มเกลือแร่ เครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนน้ำหวานกลิ่นรสต่าง ๆ น้ำผลไม้และน้ำพืชผักที่มีการหมักหรือเติม สุราแต่มีแอลกอฮอล์โดยปริมาตรไม่เกินร้อยละ 0.5
02.03	น้ำผลไม้ น้ำผลไม้รวม น้ำพืชผัก น้ำพืชผักรวม น้ำผลไม้และพืชผักผสม
02.04	หัวเชื้อเข้มข้นที่ใช้กับเครื่องผลิตเครื่องดื่ม พร้อมดื่มเพื่อขายให้กับผู้บริโภค ณ จุดขายปลีก เช่นหัวเชื้อโคล่า หัวเชื้อน้ำส้ม หัวเชื้อน้ำแดง
02.05	ผลไม้ในน้ำเชื่อม สมูทตี้ โยเกิร์ต ซุปที่ทำจากพืชและสัตว์
02.90	ขึ้นกับนโยบายด้านภาษีในขณะนั้น ๆ
16.90 (1)	เครื่องดื่มที่มีลักษณะเป็นผง เกร็ด เครื่องดื่มชนิดเข้มข้น

(ที่มา : กรมสรรพสามิต, 2560)

การวางแผนภาษี
          การเตรียมการในการดำเนินธุรกิจ และวางแผนเพื่อเสียภาษีให้ถูกต้อง ครบถ้วน รวมถึงใช้สิทธิประประโยชน์ทางภาษีต่าง ๆ ที่กฎหมายกำหนดไว้ เพื่อบรรเทาภาระภาษี และเป็นการควบคุมต้นทุน หรือวางแผนในการดำเนินธุรกิจ และสร้างขีดความสามารถแข่งขันได้
         ก่อนเริ่มดำเนินธุรกิจ ผู้ประกอบการต้องดำเนินการ ดังนี้ (คลินิกภาษีกระทรวงการคลัง, 2559)
          1. ขอมีเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากรกับกรมสรรพากร เพื่อใช้ในการยื่นแบบแสดง รายการภาษี การชำระภาษี การหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย กรณีที่เป็นนิติบุคคลหรือบุคคลธรรมดาที่ประสงค์จะจดทะเบียนเป็นผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม (กรมสรรพากร, 2549) ผู้ประกอบการที่มีเลขประจำตัวประชาชน สามารถใช้เลขประจำตัวประชาชนแทนเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากรได้ โดยไม่ต้องขอมีเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากรอีก (กรมสรรพากร, 2563)
          2. จดทะเบียนพาณิชย์ ในการประกอบกิจการขายสินค้า
          3. ขออนุญาตตั้งสถานที่ผลิตเครื่องดื่ม โดยตรวจสอบว่าสถานที่ผลิตอยู่ในความรับผิดชอบของหน่วยงานราชการท้องถิ่นใด และขออนุญาตสถานที่ผลิตกับหน่วยงานนั้น เช่น เทศบาลองค์การบริหารส่วนจังหวัด องค์การบริหารส่วนตำบล กรุงเทพมหานครฯ เป็นต้น ทั้งนี้ หากสิ่งปลูกสร้างเป็นอาคารหรือ โรงเรือนต้องเสียภาษีโรงเรือนและที่ดินด้วย และถ้าเข้าข่ายโรงงานจะต้องขออนุญาต จากสำนักทะเบียนโรงงาน กรมโรงงานอุตสาหกรรม หรือที่สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัด โดยมีอัตราค่าธรรมเนียมใบอนุญาตและค่าธรรมเนียมรายปี
          4. ขออนุญาตผลิตเครื่องดื่มกับสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.)
          5. ยื่นขอจดทะเบียนสรรพสามิต เนื่องจากเครื่องดื่มเป็นสินค้าที่กรมสรรพสามิตจัดเก็บภาษี หากเข้าหลักเกณฑ์ข้อบังคับต้องทำการจดทะเบียนสรรพสามิต ณ สำนักงานสรรพสามิตพื้นที่แห่งท้องที่ที่โรงอุตสาหกรรมตั้งอยู่ และดำเนินการตามกระบวนการขอจดทะเบียนสรรพสามิต เช่น ส่งตัวอย่างเครื่องดื่มแจ้งวันทำการผลิตและราคาขายปลีก จัดทำฉลาก รวมไปถึงรับทราบหน้าที่มีอันจะต้องเสียภาษี ซึ่งเกิดขึ้นในเวลานำสินค้าออกจากโรงอุตสาหกรรม และจัดทำเอกสารประกอบการยื่นเสียภาษี
          6. จดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีมีรายได้จากยอดขายเครื่องดื่มเกินกว่า 1.8 ล้านบาทต่อปี แต่หากรายได้ต่อปีไม่เกิน 1.8 ล้านบาท จะเลือกจดหรือไม่จดทะเบียนก็ได้ (กรณีต้องการเป็นผู้นำเข้าหรือส่งออกเครื่องดื่ม ต้องจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มด้วย)
          การนำเข้า
          1. การจะนำเข้าสินค้าใด ๆ ต้องมีเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากร และต้องจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มกับกรมสรรพากรก่อน หลังจากนั้นจึงเข้าสู่กระบวนการของกรมศุลกากร คือ การลงทะเบียนในระบบพิธีการศุลกากรทางอิเล็กทรอนิกส์แบบไร้เอกสาร (Paperless) เพื่อขอเป็นผู้ประกอบการนำเข้า
          2. ส่งออกกับกรมศุลกากร โดยสามารถดำเนินการหรือให้ตัวแทนออกของโดยการนำเข้าสินค้าประเภทเครื่องดื่มนั้น จะต้องขอปิดและขีดฆ่าแสตมป์และชำระภาษีสรรพสามิต (กรมศุลกากรจัดเก็บแทน และขอเบิกแสตมป์กับสรรพสามิตพื้นที่ที่ด่านรับอนุญาต (Customs Broker) ดำเนินการลงทะเบียน โดยทำการลงทะเบียนเฉพาะครั้งแรกเท่านั้น
          3. หลังจากลงทะเบียน Paperless แล้ว ต้องขออนุญาตนำเข้าเครื่องดื่มกับสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.) ตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 เมื่อได้รับอนุญาตนำเข้าเครื่องดื่มแล้ว จึงดำเนินการนำเข้าตามพิธีการนำเข้าของกรมศุลกากรศุลกากรตั้งอยู่ก่อนนำเครื่องดื่มผ่านด่านศุลกากร ทั้งยังต้องจัดทำรายงานภาษีซื้อ และรายงานสินค้า และวัตถุดิบเพื่อประกอบ การยื่นแบบแสดงรายการเสียภาษีต่อไป

​หลักการภาษีเครื่องดื่มที่มีความหวาน
          หลักการภาษีเครื่องดื่มที่มีความหวาน (Sugar-sweetened Beverages Tax) มักเรียกกันว่า “ภาษีความหวาน” วัตถุประสงค์จะจัดเก็บผลิตภัณฑ์หวานมากเก็บภาษีมาก ผลิตภัณฑ์ที่หวานน้อยเก็บภาษีน้อย โดยเฟสแรกบังคับใช้ในวันที่ 16 กันยายน 2560 แต่เป็นการจัดเก็บในอัตราตามมูลค่าราคานำเข้าสินค้าเพียงอัตราเดียว โดยให้เวลาผู้ประกอบการปรับตัว 2 ปี เพื่อให้ผู้ประกอบการลดปริมาณน้ำตาลในสินค้าตนเอง โดยมีหลักเกณฑ์ คือ เครื่องดื่มที่มีปริมาณน้ำตาลเกินเกณฑ์ต่อ 100 กรัม จะถูกจัดเก็บตามอัตราที่กำหนดไว้ คือยิ่งมีปริมาณน้ำตาลมากก็ยิ่งเสียภาษีในอัตราสูง (มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ, 2563)

อัตราภาษีตามปริมาณความหวาน

ปริมาณน้ำตาล ต่อ 100 มิลลิลิตร	1 ก.ย. 62 ถึง 30 ก.ย. 62	1 ต.ค. 62 ถึง 30 ก.ย. 64	1 ต.ค. 64 ถึง 30 ก.ย. 66	ตั้งแต่ 1 ต.ค. 66 เป็นต้นไป
ไม่เกิน 6 กรัม	0	0	0	0
เกิน 6-8 กรัม	0.10 บาทต่อลิตร	0.10 บาทต่อลิตร	0.30 บาทต่อลิตร	1 บาทต่อลิตร
เกิน 8-10 กรัม	0.30 บาทต่อลิตร	0.30 บาทต่อลิตร	1 บาทต่อลิตร	3 บาทต่อลิตร
เกิน 10-14 กรัม	0.50 บาทต่อลิตร	1 บาทต่อลิตร	3 บาทต่อลิตร	5 บาทต่อลิตร
เกิน 14 กรัม	1 บาทต่อลิตร	3 บาทต่อลิตร	5 บาทต่อลิตร
เกิน 18 กรัม		5 บาทต่อลิตร

(ที่มา : กิตตินันท์ นาคทอง, 2562)

อัตราอากรขาเข้า

รายการ	พิกัดศุลกากร	อัตราอากรขาเข้า
น้ำส้ม	2009,12,00	30% หรือ 10บาท/Lit
น้ำองุ่น	2009,61,00	30% หรือ 10บาท/Lit
น้ำผลไม้หรือน้ำพืชผักผสมกัน	2009,90,90	30% หรือ 10บาท/Lit

(ที่มา : คลินิกภาษีกระทรวงการคลัง, 2559)

กรณีศึกษาเพิ่มเติม
          ภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีการขายน้ำผลไม้สดคั้น
          ข้อกฎหมาย : มาตรา 81(1)(ก) แห่งประมวลรัษฎากร
          ข้อหารือ : นาง ก. ทำงานในบริษัท ซึ่งประกอบกิจการจำหน่ายพืชผลทางการเกษตร จึงขอทราบว่า กรณีดังต่อไปนี้จะต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มหรือไม่
          1. กรณีบริษัทซื้อผลิตผลทางการเกษตรจากบริษัทผู้ผลิต เช่น องุ่น ส้ม แครอท บล็อกโครี่ มาคั้นเป็นน้ำผลไม้สด ด้วยเครื่องคั้นน้ำผลไม้ หรือคั้นด้วยมือโดยไม่ได้ปรุงแต่งสี รสชาติ ไม่ใส่สารกันบูด หลังจากนั้นนำน้ำผลไม้บรรจุขวดพลาสติกใสปิดฝา (เหมือนขวดน้ำดื่ม) ขนาดต่าง ๆ ติดฉลากชื่อสินค้า และได้รับการรับรองจากองค์การอาหารและยา เก็บรักษาไว้ในห้องควบคุมอุณหภูมิเพื่อรอการส่งไปจำหน่ายตามห้างสรรพสินค้า และร้านค้าต่างๆ ในประเทศ สินค้ามีอายุ 3-5 วันนับแต่วันผลิต
          2. กรณีตาม 1. ถ้าการบรรจุขวด ไม่มีการติดฉลากชื่อสินค้า
          3. กรณีบริษัทจัดกิจกรรมส่งเสริมการขายแจกน้ำผลไม้จากสินค้าเพื่อขาย ซึ่งสินค้ามีลักษณะและขนาดเช่นเดียวกับสินค้าที่ขาย ให้เป็นตัวอย่างเพื่อทดลองชิมก่อนตัดสินใจซื้อสินค้า โดยส่งพนักงาน PC. ของบริษัทไปประจำตามห้างสรรพสินค้า หรือร้านค้า เทน้ำผลไม้ใส่แก้วขนาด 3-5 ซีซี ให้ผู้บริโภคหรือผู้ที่ต้องการจะซื้อสินค้าชิมโดยไม่คิดราคา

          แนววินิจฉัย : 
          1. การขายน้ำผลไม้ที่คั้นจากผลไม้สดด้วยเครื่องคั้นน้ำผลไม้ หรือคั้นด้วยมือ โดยไม่มีการปรุงแต่งสี รสชาติ ไม่ใส่สารกันบูด และนำน้ำผลไม้ที่คั้นได้บรรจุขวดพลาสติกใส ปิดฝาเข้าลักษณะเป็นการขายน้ำผลไม้ น้ำจากพืชตาม 1 และ 2 เฉพาะที่ไม่บรรจุกระป๋อง ภาชนะหรือหีบห่อที่ผนึกในลักษณะมั่นคง จะได้รับยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตรา 81 (1) (ก) แห่งประมวลรัษฎากร
          2. การแจกน้ำผลไม้เพื่อขายให้ผู้บริโภคหรือผู้ที่ต้องการจะซื้อชิมก่อนจะตัดสินใจซื้อโดยไม่คิดราคา เพื่อเป็นการแนะนำสินค้าและจัดกิจกรรมส่งเสริมการขายตามหลักเกณฑ์ที่บริษัทกำหนด บริษัทไม่ต้องนำมูลค่าของสินค้าน้ำผลไม้ที่แจกมารวมคำนวณมูลค่าของฐานภาษี ตามมาตรา 79 (4) แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับข้อ 2 (7) ของประกาศอธิบดีกรมสรรพากรเกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม (ฉบับที่ 40) เรื่อง กำหนดลักษณะ และเงื่อนไขค่าตอบแทนที่ไม่ต้องนำมารวมคำนวณมูลค่าของฐานภาษี ตามมาตรา 79 (4) แห่งประมวลรัษฎากร ลงวันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2535 (กรมสรรพากร, 2550)

สิทธิประโยชน์ทางภาษี
          1. ผู้ประกอบการที่เป็นวิสาหกิจชุมชนที่มิใช่นิติบุคคลและมีรายได้ไม่เกิน 1.8 ล้านบาทต่อปี จะได้รับยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา
          2. ผู้ประกอบการ SMEs ได้รับการลดภาษี หักค่าสึกหรอและค่าเสื่อมราคาในอัตราเร่ง และคิดรายจ่ายที่หักได้มากกว่า 1 เท่า (คลินิกภาษีกระทรวงการคลัง, 2559)
          3. สิทธิประโยชน์ทางภาษีสรรพสามิต มีผู้ประกอบการต้องศึกษาเพิ่มเติม ดังนี้
             มาตรา 102 สินค้านำเข้าให้ได้รับสิทธิยกเว้นภาษีตามกฎหมายศุลกากร
             มาตรา103 ยกเว้น คืน และลดอัตราภาษีกรณีส่งออก
             มาตรา 104 สินค้านำออกจากคลังสินค้าทัณฑ์บนตามกฎหมายศุลกากร หรือเขตปลอดอากร หรือเขตประกอบการเสรีแห่งหนึ่งไปเข้าอีกแห่งหนึ่ง ให้ยกเว้นตามกฎหมายศุลกากร
             มาตรา 105 ผู้ประกอบอุตสาหกรรมมีสิทธิขอลดหย่อนภาษีสำหรับสินค้าที่กำหนด ในกฎกระทรวง กรณีนำไปใช้เป็นวัตถุดิบผลิตสินค้าสรรพสามิต
             มาตรา 106 ยกเว้นภาษีให้ผู้มีหน้าที่ที่เสียภาษี ในกรณี
                 (1) สำหรับสินค้าที่นําไปใช้เป็นวัตถุดิบสินค้าสรรพสามิต 
                 (2) สำหรับสินค้าที่นําไปใช้เป็นวัตถุดิบเพื่อการส่งออก
             มาตรา 107 ได้รับคืนหรือยกเว้น
                 (1) บริจาคให้แก่ประชาชนเป็นสาธารณกุศลผ่านส่วนราชการ
                 (2) บริจาคเป็นสาธารณกุศลแก่ส่วนราชการ
                 (3) สินค้าที่จําหน่ายให้แก่ผู้ได้รับเอกสิทธิตามข้อผูกพัน
             มาตรา 110 ขอคืนภาษีกรณีสินค้าเสียหายและเสื่อมคุณภาพจนใช้การไม่ได้
             มาตรา 111 สินค้าที่นําเข้าซึ่งได้เสียภาษีแล้วหากส่งกลับออกไป ให้คืนภาษีตามหลักกฎหมายศุลกากร
             มาตรา 112 กรณีสินค้าที่นําเข้ามาซึ่งได้เสียภาษีแล้ว และมีการนําสินค้านั้นไปผลิตเป็นสินค้าส่งออก ให้คืนภาษีตามหลักกฎหมายศุลกากร
             มาตรา 113 มีสิทธิได้รับเงินคืน กรณีเสียโดยไม่มีหน้าที่ต้องเสีย เสียเกินกว่าที่ควรจะเสีย แต่ต้องไม่ใช่เป็นการเสียภาษีตามการประเมินของพนักงานเจ้าหน้าที่ (กรมสรรพสามิต, 2560) 

สรุป
           ผู้ประกอบการจำเป็นต้องมีความรู้ ความเข้าใจ แนวคิดในการจัดเก็บภาษี ประเภทสินค้าเครื่องดื่ม หลักการและอัตราภาษี และปฏิบัติตามข้อบังคับของกฎหมายในการดำเนินธุรกิจ การวางแผนภาษีเป็นสิ่งสำคัญในการเตรียมการในการดำเนินธุรกิจ เพื่อเสียภาษีให้ถูกต้อง ครบถ้วน รวมถึงใช้สิทธิประประโยชน์ทางภาษีต่าง ๆ ที่กฎหมายกำหนดไว้ สามารถวางแผนควบคุมต้นทุน ทำให้ผู้ประกอบการสร้างขีดความสามารถแข่งขันได้ และไม่สูญเสียสิทธิประโยชน์ที่พึงจะได้รับ
 
ข้อเสนอแนะ
           1. กรณีที่ผู้ประกอบการเข้าข่ายจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม หากแม้ได้รับการยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มตามหลักเกณฑ์ จะเป็นสิทธิประโยชน์ที่ดีสำหรับผู้ประกอบการ แต่ภาระภาษียังคงแฝงอยู่ในต้นทุนของสินค้าที่ผู้ประกอบการไม่สามารถผลักภาระภาษีนี้ได้ ดังนั้น ผู้ประกอบการต้องพิจารณาในการวางแผนต้นทุนที่ต้องรับในส่วนนี้ด้วย
           2. ในยุคสมัยมีการเปลี่ยนแปลง นอกจากเทรนด์รักสุขภาพแล้ว การใช้จ่ายผู้บริโภคในช่วงหรือหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ผู้ประกอบการต้องตระหนักถึงต้นทุนและผลิตภัณฑ์ในการผลิตออกจำหน่าย เพื่อให้การดำเนินธุรกิจนั้นอยู่รอดและเติบโตไปด้วยดี

 
บรรณานุกรม
PEAK. (2564). ภาษีสรรพสามิตคืออะไร. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://peakaccount.com/blog/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%A3/
เอสวีเค การบัญชีและภาษี. (2559). ความหมายของภาษี. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : http://svkaccount.com/th/blog/detail/taxmean
กรมสรรพสามิต. (2560). คำอธิบายพระราชบัญญัติ ภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2560 ตอนที่ 2 สินค้าเครื่องดื่ม. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.excise.go.th/cs/groups/public/documents/document/dwnt/mzq1/~edisp/uatucm345522.pdf
กรมสรรพสามิต. (2560). พระราชบัญญัติ ภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2560. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.excise.go.th/cs/groups/public/documents/ document/dwnt/mzy0/~edisp/uatucm364712.pdf
กรมสรรพากร. (2549). เลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากร. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.rd.go.th/14688.html#c3
กรมสรรพากร. (2562). เมื่อมีเงินได้เกิดขึ้นแล้ว ผู้มีหน้าที่เสียภาษีจะต้องทำอะไรบ้าง?. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.rd.go.th/549.html
กรมสรรพากร. (2562). ข้อหารือภาษีอากร เลขที่หนังสือ กค 0706/พ./4495 ลงวันที่ 2 พฤษภาคม 2550 เลขตู้ 70/34893 : ภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีการขายน้ำผลไม้สดคั้น. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.rd.go.th/35294.html
กิตตินันท์ นาคทอง. (2562). อัตราภาษีความหวาน. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://mgronline.com/columnist/detail/9620000020931
คลินิกภาษีกระทรวงการคลัง. (2559). คลินิกภาษีเครื่องดื่ม. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : http://taxclinic.mof.go.th/%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B9%89%E0%B8%B2-98-%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%99% E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%94%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%A1.html
นายพีรเดช เดชคุ้ม. (2558) การจัดเก็บภาษีการบริโภคจากอาหารและเครื่องดื่มที่มีผลกระทบต่อสุขภาพ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
พิน แสงจันทร์ และแพรวพรรณ จันทร์ประทักษ์. (2562). สัมมนา “ทิศทางภาษีสรรพสามิตสำหรับสินค้าเครื่องดื่ม”. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.excise.go.th/cs/groups/public/documents/document/dwnt/mzy0/~edisp/uatucm364374.pdf
มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ. (2563). ภาษีเครื่องดื่มที่มีน้ำตาลและมาตรการภาษีเกลือและโซเดียม. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://thainhf.org/work/%E0%B8%A0%E0% B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%94%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B8%99%E0%B9%89/
ยุทธนา ศรีสวัสดิ์. (มปป). ความสำคัญของภาษีกับศาสตร์อื่น ๆ. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://www.itax.in.th/pedia/%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2% E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%84%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87-%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9% E0%B8%B5/
สำนักงานปลัดกระทรวงการคลัง. (2564). ผลการจัดเก็บรายได้ของรัฐบาล. สืบค้นเมื่อ 26 กรกฎาคม 2564, จากเว็บไซต์ : https://dataservices.mof.go.th/menu3?id=2